..Nótt í kastala..

Ég byrjaði daginn eldsnemma á að pakka niður föggum mínum og shine-a mig til. Svo lá leiðin í sjónvarpsviðtal í morgunsjónvarpinu og gekk það bara ágætlega, fyrir utan, að það fór fram á pólsku!!

Ég var með stykki í eyranu þar sem ég heyrði í túlk sem þýddi fyrir mig spurningarnar sem ég fékk. Þessi samskipti í gegnum eyrnastykkið gengu nú hálfbrösulega til að byrja með en ég held að þetta hafi nokkurnveginn sloppið fyrir horn. Ég fékk nú reyndar alltaf þýðinguna frá eyranu svona fimm sekúndum eftir að ég var spurð, þannig að ég leit út eins og ég væri frekar treg, en það var bara fyndið! ;)

Strax eftir útsendinguna vorum við sótt af langferðarbíl en það er nafn með réttu því við vorum svo sannarlega á leiðinni í langferð. Mun lengri en við héldum allavega! Ferðinni var heitið bæjar sem heitir Gzysko til að skoða falleg vötn og skóga og sjá hvort hægt væri að fara með keppendurna í september á þennan stað. Ferðin þangað tók hvorki meira né minna en 5 klukkutíma!! Og þessi langferðarbíll var farinn að vera ansi þröngur, enda hópurinn stór..

Þegar við komum á áfangastað tók hálfur bærinn á móti okkur með lúðrasveit og látum og fjölmiðlarinir biðu eins og villidýr eftir bráð sinni. Í móttökunni hittum við bæjarstjórann og héldum blaðamannafund, en strax eftir það fór ég í heimsókn á barnaspítala í bænum á meðan hinir í hópnum skoðuðu aðstæður.

Þetta var stutt heimsókn, en samt sem áður var tekin ákvörðun um að halda íþróttakeppnina milli Miss World þáttakenda 2006 á þessum stað. Næst lá leiðin í bæ sem heitir Malbork. Þangað voru aðrir tveir tímar í þessum blessaða bíl og ég var orðin snillingur í að dotta í hinum ýmsu stellingum í sætinu sem ég hafði. Held að hinar ýmsu rútuferðir í menntaskóla hafi gert þar gæfumuninn því æfingin skapar meistarann og það á þá líka við um svefnstellingar í rútu, enda var frægasta rútuferðin frá þein árum, 12 tíma rútuferð til Neskaupstaðar og  12 tíma til baka í tilefni Gettu Betur!! (já dauði, en var samt þess virði)

Við komum til Malbork seint um kvöldið og þegar við keyrðum inn í bæinn keyrðum við inn í hina svörtustu þoku. Ég vissi ekki hvar við ættum að gista og í rauninni hafði ég ekki hugmynd um hvað við vorum að fara að skoða þarna, enda ekki sú fyrsta á listinum til að upplýsa um dagskrá.

Get því ekki sagt annað en mér hafi heldur betur brugðið í brún þegar við renndum upp að gígantískt stórum kastala og var sagt að þar ættum við að vera yfir nóttina. Þessi kastali er frá 14. öld og sá elsti og stærsti í heiminum sem stendur enn í sinni upphaflegu mynd.

Við byrjuðum á að snæða kvöldverð með bæjarstjóranum og þar sem við vorum örlítið sein á ferðinni var enginn tími til að skipta um föt eða fríska sig upp og hef ég sjaldan verið jafn þreytuleg og þetta kvöld :/ Spjallaði þó við bæjarstjórann og umsjónarmann kastalans undir matnum og gat ekki setið á mér að spurja þá að því hvort það væri reimt í kastalanum. Þeir horfðu á mig stórum augum og sögðu svo: "Að sjálfsögðu er reimt hérna". Það væri nú eitthvað að ef svo væri ekki!!!Þarna fóru fram mörg stríðin fyrr á öldum og pólverjar notuðu kastalann m.a til að verjast þjóðverjunum í seinni heimstyrjöldinni.

Humm.. Get nú ekki sagt að ég hafi orðið mikið rórri eftir þessar upplýsingar, enda alltaf haft óstjórnlegan áhuga á öllu yfirnáttúrulegu og trúi svo sannarlega á það, að það taki eitthvað við eftir þetta líf.. Hvað það nú er, læt ég liggja á milli hluta.

Fékk nú eiginlega pínulítinn hroll þegar ég gekk ein eftir dimmum hótelganginum og horfði óþreyjufull á tölurnar á hurðunum, leitandi eftir númerinu sem var á lyklinum mínum. En gat nú skeð, eins og oft áður hafði ég fengið svítuna í þessum hluta kastalans og hún var eins langt í burtu frá hinu fólkinu og hægt var.

Herbergið sjálft var einstaklega gamaldags, lágir hurðarkarmar, eldgömul húsgögn og rúmið öðruvísi en maður á að venjast, en koddinn var innbyggður í dínuna!!  Þarna var ég ein með sjálfri mér, gat ekki hlustað á tónlist eða neitt því innstungurnar voru of gamaldags, og gerði því lítið annað en að hræða sjálfa mig. Heyrði alls konar hljóð, brak og bresti og endaði á því að þurfa að hringja heim til að dreifa huganum ;)

Eftir mjög hughreystandi símtal að heiman, hélt ég áfram að reyna að sofna, en rúmfötin sem voru á rúmminu voru eitthvað sem ég er ekki vön. Silkirúmföt, bæði lakið og sængurfötin og því fór ég í rúmið í joggaranum. Þegar mig tókst loksins að sofna dreymdi mig og dreymdi skrítnustu hluti. Konur með hár niðrá hæla og ég veit ekki hvað og hvað! En morguninn eftir vaknaði ég við að sólargeislarnir streymdu inn í herbergið og allur taugatitringur frá kvöldinu áður var á bak og burt. Og þá fyrst sá ég út um gluggann hversu hrikalega stór og stórfenglegur þessi kastali er og hlakkaði mikið til að sjá meira af honum.

Það fyrsta sem við gerðum þennan dag var að heimsækja barnaheimili fyri börn sem búið höfðu við heimilsofbeldi. Þau höfðu undirbúið söngatriði fyrir mig og sungu bæði á ensku og pólsku og voru í einu orði sagt yndisleg! 

Eftir það lá leið okkar á skrifstofu bæjarstjóra þar sem haldinn var enn einn blaðamannafundurinn og eins og oft áður kom prince polo til tals.. Eftir fundinn heimsóttum við svo barnaspítala í bænum á meðan fólkið skoðaði kastalann og umhverfi hans enn betur, en við hittum þau svo stuttu síðar og fórum í smá útsýnistúr um þessa stórkostlegu byggingu. Planið er svo að koma með allar 100 stelpurnar þangað í september og leyfa þeim að upplifa það að gista í draugakastala. Spennandi! ;)

Ekki meira í bili... Það er stutt í næstu færslu þar sem þið fáið að heyra hvernig þessari ferð lauk!

-UB